Afgelopen week was een bizarre week voor ons. Het liet mij enorm realiseren hoe snel iets kan veranderen. Hoe snel je pad ineens anders kan lopen. Door één gebeurtenis werd alles volledig anders voor ons. Een ongeluk met onze camper werd de complete gamechanger van onze reis. Ik zal je niet langer meer in spanning houden.
Vorige week maandag kwamen we bij het keren met onze camper vast te zitten in de berm. Gelukkig kwam er vrijwel direct een vriendelijke man langs die ons er uit trok. Wat een cadeau! De voorbanden hadden een aardig spoor achter gelaten van het slippen in onze poging er zelf uit te komen. Daardoor ontdekten we dat het profiel bij de linkerband behoorlijk verdwenen was. Dat kon niet alleen door het slippen zijn gebeurd. Wel gek, want we hadden twee maanden voor vertrek 4 nieuwe banden er op laten zetten. Het leek er op dat onze camper niet goed in balans was. Onze missie werd dus om de volgende dag een garage te zoeken die twee nieuwe banden er op zou zetten en Collie (zo heet onze camper) weer in balans te brengen door hem uit te lijnen.
Zo gezegd, zo gedaan. We reden de volgende dag naar Kajaani en na 4 garages te hebben geprobeerd die niet de juiste tools of geen tijd hadden, konden we bij nummer 5 terecht. Pfieuw, dat was fijn! Collie werd meegenomen. Ondertussen zaten wij in de koffiehoek van de garage op onze laptop of achter onze tablet de tijd door te komen. Na 5 uur wachten, toen de garage vrijwel verlaten was omdat het sluitingstijd was, ging een man onze camper ophalen. Wij helemaal blij! Alleen kwam hij zonder camper terug… Hij sprak nauwelijks Engels, maar we maakten op dat er iemand zou komen om ons iets uit te leggen. Dat bleek inderdaad zo te zijn. Een man vroeg ons om in te stappen en mee te gaan naar de camper. In de auto vertelde hij dat hij ‘scratches’ op onze camper had gemaakt. Eerst begrepen we niet wat hij bedoelde, maar al snel hadden we door dat hij onze camper beschadigd had. We hadden geen idee hoe of wat, totdat we het zagen. Hij was na de klus met de camper naar buiten gereden en was daar met de achterkant in een reclamemast gereden. Werkelijk het enige obstakel op het hele terrein, oeps! Onze fietsen waren zwaar beschadigd, het fietsenrek was kapot en was door de achterkant doorboord, waardoor ons interieur van binnen aan de linkerkant 1,5 centimer was opgeschoven en onze hele badkamer en bed dus waren ontwricht.
We waren net 2 maanden onderweg, hadden nog 5 maanden te gaan met de camper voordat we naar Azië vliegen en vroegen ons alleen maar af : WHY?! Waarom moest dit gebeuren? Hij zei zelf ook ‘Ik heb al 10.000 keer auto’s op deze parkeerplaats achteruit gezet, en dit is me nog nooit overkomen’. Super vervelend! De tranen rolden over mijn wangen; ik zag even onze droom aan ons voorbij gaan. We spraken af met hem alles in gang te gaan zetten voor de verzekering. Die nacht sliepen we in de camper om alle schade rustig te kunnen bekijken en zaten we vrijwel continu aan de telefoon met familie of de verzekering. Al snel realiseerden we dat er meerdere opties mogelijk waren:
- Dat er een vervangende camper voor ons voor 28 dagen (zo lang krijg je het verzekerd) naar Helsinki zou worden gereden, ze onze camper dan meenamen en dan in Nederland zouden checken of hij wel of niet gemaakt kon worden. Wij zouden dan in ieder geval binnen 28 dagen terug moeten zijn in Nederland omdat we niet langer met vervangend vervoer mochten rijden. In Nederland zouden er dan twee opties zijn: Of hij kan worden gemaakt en dan rijden we vanaf Nederland richting Turkije, of hij kan niet worden gemaakt en dan moeten we een nieuwe kopen wanneer we het geld van de verzekering hebben ontvangen. Beide opties voelden voor ons niet goed, want we wilden niet terug naar Nederland en het lag ook ver van onze route vandaan.
- Optie 2 was dat we in Helsinki een garage zouden vinden die hem zou kunnen maken en dat we dan in de tussentijd met vervangend vervoer naar Rusland zouden gaan. Dat zou betekenen dat we niet naar Georgie, Azerbeidzjan en Iran konden gaan, omdat we maar 1 keer Rusland in mogen met ons visum en ons visum maar tot 24 juni reikt. Als hij al gemaakt kon worden, zou hij dachten wij nooit sneller dan 2 weken gemaakt kunnen worden zodat je snel Rusland door kunt rijden om voor 24 juni in Georgie te zijn. Die optie viel dus af. Dit betekende dat we dan na Rusland terug in Helsinki zouden komen en dan onze route naar Turkije helemaal om moesten gooien via Estland, Letland, Litouwen, Polen, Oekraine, Moldavie, Roemenie en Bulgarije.
Woensdag kregen we het goede nieuws dat we met onze camper naar Helsinki mochten gaan rijden. Dat dit veilig genoeg was. We zouden de rit van 6 uur over twee dagen verspreiden en aan het einde van de dag horen of er garages zouden zijn in Helsinki waar we de camper konden laten checken. Dat was nog steeds het allerbelangrijkst: kan hij worden gemaakt?
Geluk bij een ongeluk hadden we recht op accommodatie en kwamen we die avond aan bij onze prachtige lodge aan een meer. Volledig uitgeput van weer een hele dag wachten in dezelfde garage tot het verlossende antwoord dat we mochten rijden, ondertussen al onze opties overwegend en steeds meer informatie tot ons krijgend. Dat meer was echt een cadeau! ’s Avonds ontvingen we heel goed nieuws: er waren twee Burstner (ons campermerk) garages waar we langs konden gaan. Dat gaf ons hoop!
Donderdag reden we naar Helsinki. Dit was een rit van 3,5 uur, waarin ik vrijwel de volledige tijd alleen maar aan het manifesteren ben geweest wat voor ons de beste optie zou zijn. Ik voelde dat ik op weg was naar de garage die ons ging helpen om Collie hier in Helsinki te maken. Wat ik iedere keer in mijn hoofd weer opnieuw herhaalde en in elke vezel van mijn lichaam voelde was ‘De Burstner garage in Vantaa geeft ons de beste garageman die goed Engels spreekt die onze camper binnen 14 dagen uiterlijk voor 24 juni helemaal in oude perfecte staat gaat maken, waarbij wij vanaf morgen in de tussentijd een vervangende camper krijgen waarmee we tot en met 24 juni naar Rusland kunnen.’
2019 staat voor mij onder andere in het teken om de wet van aantrekking eigen te maken door dagelijks te manifesteren. Ik wist precies wat ik vandaag wilde en mijn vriend ook. We waren Collie al lieve woorden aan het toespreken, dat hij bij ons zou blijven. We geloofden er zo in! Eenmaal bij de garage duurde het even voordat de baas klaar was met zijn telefoongesprek, voordat we de verlossende woorden kregen. HIJ KON WORDEN GEMAAKT!! Het zou ongeveer 2 weken duren. Whaaaaaa – kun je je voorstellen hoe wij ons voelden? Na de rollercoaster van emoties van de afgelopen dagen en alle mogelijke scenario’s bedenkend? ZO FIJN!! We zaten uiteindelijk 3,5 uur bij hem op kantoor met veel telefoontjes over en weer met alle verzekeringen en de SOS centrales, totdat we ook te horen kregen dat er vervangend vervoer voor ons was geregeld. Morgen zou er al een vervangende camper voor ons klaar staan. SUPER! We reden voldaan Helsinki in waar we weer een accommodatie mochten boeken. Precies op tijd in deze stad, want morgen zouden de vrienden van mijn vriend komen om ons op te zoeken. Alles pakte goed uit.
Dat bleek later op de avond opnieuw weer zo te zijn. We hadden in de garage vernomen dat we met vervangend vervoer niet naar Rusland zouden mogen. Daar mag je niet met huurvervoer naartoe. Hmmm, dat bracht weer een nieuwe uitdaging met ons mee. Al vrij snel had ik in de garage een nieuw plan: wat als we de trein nemen naar Rusland en daar vervangend vervoer krijgen? Toen we dit ’s avonds aan de Nederlandse SOS centrale voorstelden die iedere keer alles voor ons regelden, bleek dat te kunnen. Geen camper, maar wel een auto + accommodatie voor 14 dagen. Dus ook Rusland kon door gaan! We werden allebei een kei in het denken in mogelijkheden, want ieder nieuws bracht weer nieuwe vragen met zich mee.
Vrijdagochtend brachten we onze camper naar de garage, pakten we voor de aankomende 2,5 week onze grote en kleine backpacks in en lieten we de rest er achter. De eigenaar reed ons naar het verhuurbedrijf waar een mega luxe leencamper voor ons stond te wachten. Hahahaha, wow!! Helemaal gelukkig reden we Helsinki in om onze vrienden op te pikken. Wat een bizarre week!
Een week waarin ik enorm de kracht van manifesteren heb mogen ervaren, als ook het denken in mogelijkheden. Onze mindset heeft ons echt tot dit beste scenario gebracht. We geloofden er allebei zo in. Naar Nederland gaan was gewoon echt geen optie voor ons. We kregen precies waar we om hadden gevraagd, al dan in een andere vorm met betrekking tot ons avontuur in Rusland.
Alles gebeurt met een reden. Dit ook. Er waren ook aardig wat tekens onderweg al op ons pad gekomen. We trapten in een scam van het visum voor Azerbeidzjan, mijn vriend zag het niet zo zitten om te wildkamperen in Rusland, veel mensen waarschuwden ons dat het veel te heet in Iran zou zijn als wij er zouden zijn (zo’n 50 graden en als vrouw moet je bedekt zijn en er is nergens water). Alsof het zo heeft moeten zijn. Die landen wachten voor een andere keer.
Voor nu dus 2 maanden van onze reis die totaal anders gaan lopen dan verwacht. Een heel nieuw avontuur! Met een heel goed einde. Mijn grootste leerles is dat je zo veel invloed hebt op de uitkomst, door te manifesteren hoe jij zou willen dat het zou lopen en daar naar te handelen. De inspired actions. Mindset is in dit soort situaties echt key, want deze week heeft ons weer geleerd dat het leven nooit zo loopt zoals gepland.
Dus morgen op met de trein naar St. Petersburg!
Recente reacties